My brain is mush!

Op een mooie zonnige maandag gaan mijn man en ik na de lunch naar onze thuiswerkplek om weer aan de slag te gaan. Maar wat blijkt: geen internet. Heel lastig in deze tijd van thuiswerken. Mijn man loopt alles na en wat blijkt: modem kapot.

Kak…dat lag niet in de planning. Man belt met Ziggo en een nieuwe modem wordt besteld en deze week bezorgd. Maar niet duidelijk is wanneer. Hij kan niet aan het werk en ik kan niet aan het werk. 

Kak…dat lag niet in de planning. Gelukkig beseffen ze bij mijn man op het werk dat het overmacht is. Het lukt hem nog wel om de vergaderingen via TEAMS bij te wonen maar zijn echte werk kan hij niet doen.

Omdat er geen internet is, kunnen we ook niet bij onze tv opnames. En niet bij Netflix, niet bij Amazon Prime, kortom we moeten wat anders verzinnen voor de avond. Normaal gesproken kijken we door de week televisie.

Kak…dat lag niet in de planning. Dus einde van de middag maken we een wandeling en ’s avonds vermaken we ons prima met een spelletje aan de achtertafel.

Niet in de planning

Nou zou je kunnen zeggen: niets aan de hand toch. Overmacht, gewoon wachten op dat nieuwe modem en dan kan je weer aan de slag. Een avond geen tv is geen ramp. Dat is het ook niet maar toch werkt het wat anders voor mijn man.

Zijn brein werkt nu eenmaal anders vanwege zijn autisme. De hele week ziet er nu anders uit dan gepland. Er zijn allerlei onzekere factoren. Want wanneer komt dat modem dan en zal het installeren wel goed gaan. Kunnen we daarna weer gewoon aan het werk? Wat is er aan werk blijven liggen? Kan ik dat deze week nog oppakken? Allerlei vragen, allerlei variabelen.

Hij is er zo druk mee bezig en kan de gedachten niet goed stop zetten in zijn brein. Wat ervoor zorgt dat hij een hele onrustige nacht heeft van maandag op dinsdag.

Drukte in het hoofd

Die drukte in zijn hoofd zorgt ervoor dat hij dingen vergeet. Kleine dingen, die echt niet erg zijn. Maar ook daar maakt hij zich dan weer druk om.

Omdat de dinsdag mijn vaste werkdag voor de Nederlandse Vereniging voor Autisme is en ik op afstand moet inloggen heb ik internet nodig. Ik heb daarom op dinsdag mijn laptop gepakt en ben naar mijn ouders gegaan. Zij zitten op de camping waardoor ik hun huis helemaal voor mijzelf had. Inloggen ging prima dus ik kon aan het werk. Mijn man was gewoon thuis, waar hij her en der een vergadering kon bijwonen maar verder niet kon werken.

Op mijn agenda stond voor het einde van de middag nog een afspraak tot 17.00 uur. Deze werd verzet. Ik app dit naar mijn man en hij bericht terug “mooi kunnen we vanmiddag nog even naar buiten om te lopen.” Ik had echter de vorige dag online schoenen besteld en deze zouden op de dinsdag tussen 15.45 uur en 17.45 uur bezorgd worden. Iets wat ik ook al had gemeld aan mijn man (iets met planning en weten wat er gebeurt op een dag) 

Dus ik bericht terug: “ja als de bezorger dus op tijd is.” “Ik ben er. No worries”, bericht mijn man terug. Want tja ik was bij mijn ouders en zou dan het pakketje niet kunnen ontvangen maar mijn man was gewoon thuis. “Ja maar we willen vanmiddag nog ff naar buiten. Als ie dan pas om 17.45 er is…” bericht ik terug. We hadden het er net over.

En dan krijg ik weer een bericht “True….my brain is mush!”

Er gebeurt teveel buiten de planning om dat kleine dingen verloren gaan in het brein. En voor mijn man voelt het dus of zijn brein een brij is.

Goed doen

Wat je veel leest is dat mensen met autisme er veel aan doen om ‘er bij te willen horen’.

Ze willen niet de buitenstaander zijn en proberen het daarom zo goed mogelijk te doen. Ze zijn continu bezig met te kijken wat de mensen om hun heen verwachten en passen dan hun gedrag daarop aan. Ze willen het allemaal heel goed doen. Terwijl dat gedrag voor hen juist heel vermoeiend is en niet bij hun eigen persoonlijkheid past. Als maatschappij vragen we dus eigenlijk aan mensen met autisme om niet zichzelf te zijn.

En zo zucht mijn man dat hij alweer vergeten was dat de bezorger zou komen. Terwijl ik allang weet dat zijn hoofd op dit moment een chaos is. Ik maak mij er dan ook niet druk om. Ik stuur een smiley en een kus emoticon terug waarmee ik zeg “komt goed schat”. 

De bezorger was inderdaad er pas om 17.30 uur. We hebben dus eerst gegeten en zijn toen gaan lopen en hadden ons rondje zo gepland dat we langs onze favoriete ijssalon kwamen. De dag op deze manier goed afgesloten. Morgen komt hopelijk het modem en dan kunnen we weer terug naar normaal. 

Met warme groet,

Astrid